ഞാന്‍
നിന്‍റെ പ്രണയത്തിന്‍റെ
മ്യൂസിയമാണ്.
ഒരിക്കല്‍
മൌനികളായ ഇണകള്‍
വിരല്‍ കോര്‍ത്ത്‌ വരുന്നയിടം.
ഇവിടെ
പാട്ടും നിലാവും രാത്രിയും
ചരിത്രം പറയും.
കവിത പേടികളെ
പുതപ്പിച്ചു കിടത്തുന്നത് കാണും.
ചുമര്‍ ചിത്രത്തിലെ
എന്റെ കണ്ണുകളില്‍
നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ കാണും.
നമ്മള്‍ വിരല്‍ കോര്‍ത്ത്‌
കണ്ട ഋതുക്കള്‍,
നനഞ്ഞ മഴകള്‍,
കണ്ടു നെടുവീര്‍പ്പിടും.
എന്നില്‍ നിന്ന്
നിന്നിലേക്ക്‌ നീളുന്ന
വേദനയുടെ ചുവന്ന രേഖകള്‍
കണ്ട് വിതുമ്പും.
നമ്മുടെ കണ്ണീരില്‍
മുങ്ങി നിവര്‍ന്ന്
പാപമില്ലത്തവരാവും.
നമ്മുടെ
ഉറങ്ങാത്ത രാത്രികളിലെ
സ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക്
ഈയാം പാറ്റകളെപ്പോലെ
പറന്നു വരും.
നമ്മുടെ
ഒഴുക്ക് തീരുന്നിടത്ത്
മീനുകളെപോലെ
തുറന്ന വായുമായി പിടയും.
നമ്മള്‍
മരിച്ച തീയതിക്ക് താഴെ
സ്വന്തം പേരുകള്‍
കോറിയിടും.
മടക്കത്തില്‍ അവര്‍
പിറുപിറുക്കും.
"എത്ര ഭ്രാന്തമായാണ് അവര്‍!
എത്ര ഭ്രാന്തമായാണ് അവര്‍!
എത്ര ഭ്രാന്തമായാണ് അവര്‍!"
