പുലര്‍ച്ചെ
എന്റെ സ്വപ്നത്തില്‍
മുടി കഴുകി
പുറപ്പെട്ടവളാണ്.
ചില തുലാവര്‍ഷരാത്രികളിലെ
രണ്ടിടിമുഴക്കങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ
മൌനം
അവളുടെതാണ്.
വേനലില്‍
മുഖം ചുളിക്കുന്ന
ഭൂമിയുടെ വിഷാദം
അവളുടെതാണ്.
ഞങ്ങളുടെ
വിരഹത്തെയാണ് നിങ്ങള്‍
മഞ്ഞുകാലമെന്നു വിളിച്ചത്.
അങ്ങനെയാണ് ഞാന്‍
ഋതുക്കളില്‍ അലയുന്നവനായത്,
സന്ധ്യ
എന്റെ പരാജപ്പെട്ട
ആത്മഹത്യാ ശ്രമമാണ്.
തിരിചെടുക്കെണ്ടതുണ്ട്,
രക്തത്തിന്
വൈലെറ്റ് നിറം പകരുന്ന
ഞങ്ങളുടെ രാത്രികള്‍,
എന്നില്‍ നിന്നെന്നിലേക്കുള്ള
യാത്രകളുടെ രഹസ്യ ഭൂപടമായ
അവളുടെ കൈരേഖകള്‍.
തിരിച്ച് പോവേണ്ടതുണ്ട്.
എത്രമേല്‍ അകലെയാണെങ്കിലും
അവളിലെക്കെത്താനെനിക്കുണ്ട്
ആയിരമായിരം ഒറ്റയടിപ്പാതകള്‍.
ഞങ്ങള്‍ക്ക്
തിരിച്ച് പോവേണ്ടതുണ്ട്.
